مادرانه ۲
04 اردیبهشت 1403 توسط سونیا خدادادی دیزجی
اولا برام اینکه از صبح تا شب خونه بمونم سخت بود
ولی الان با اشتیاق تموم به خاطر دخترم خونه میمونم.
ساعت های واقعی رو نمیدونم چنده
کل روزم تقسیم شده به هر دو سه ساعت یباری که بهش شیر میدم.
حتی خوابمم دو سه ساعتی شده
با همه ی اینا واقعا تو قلبم احساس غرور و خوشبختی میکنم
خدایا شکرت
احمد الله اکثیرا کما هو اهله